ΦΡΕΪΑ: Η ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Στη Νορβηγική μυθολογία, η Φρέια (Freyja) είναι Θεά που συνδέεται με τον πόλεμο, το θάνατο, την αγάπη, το σεξ, την ομορφιά, τη γονιμότητα, το χρυσό και το seiðr. Freyja σημαίνει κυρία, θηλυκός ηγέτης. Ήταν η θεά της οικειότητας και τα δάκρυά της ήταν χρυσά. Σύμβολό της ένα περιδέραιο από κεχριμπάρι, το Brísingamen,  με το οποίο οδηγεί άρμα που τραβιέται από δύο γάτες. Η γάτα συνδέεται με την γυναίκα που έχει μαγικές δυνάμεις. Ήταν βασίλισσα των ξωτικών, ενώ οι γίγαντες (ανάλογοι των Τιτάνων της ελληνικής μυθολογίας) συνεχώς προσπαθούσαν να την αρπάξουν από τους θεούς.

Σύζυγός της είναι ο Óðr, και κόρες της η Hnoss και η Gersemi. Αδελφός της ο Freyr και πατέρα της ο Njörðr (Νιούρ). Το όνομα της σε σύγχρονες μορφές εμφανίζεται ως Freya, Freyia και Freja. Η Φρέγια είναι άγρια θεά: ελεύθερη με τις σεξουαλικές της ορέξεις και μανιώδης όταν υποχρεωνεται να κάνει κάτι παρά την θέλησή της. Είναι Ερωμένη του Οντίν και άλλων θεών. Σύμφωνα μάλιστα με τον Θεό Λόκι επέτρεπε ακόμα και στον αδελφό της να πλαγιάσει στο κρεβάτι της.

Σαν τον Όντιν όμως (πατέρα της και Θεό αντίστοιχο του Δία), ακολουθεί το μονοπάτι  της μύησης στην αρχαία σοφία, έχει ιδιαίτερες ικανότητες, διαισθητικές και διορατικές, θεωρείται ανώτερη των άλλων θεών στο θέμα αυτό και μόνο ο ίδιος ο Όντιν μπορεί να φανεί ισχυρότερός της. Εδώ έχουμε ακόμη μία εκδοχή της Γυναίκας-Ιέρειας, της γυναίκας που είναι σε θέση να εισέλθει στα Ιερά Μυστήρια, και φυσικά κρατά το μυστήριο της ένωσης, της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Γι’ αυτό η Φρέια συνδέθηκε και με την σεξουαλικότητα, την ερωτική έλξη, την αγάπη, την ένωση.

Επιπροσθέτως, θεωρείται πως υποδεχόταν τους μισούς νεκρούς στα βασίλεια του ουρανού, ενώ τους άλλους μισούς, όταν πέθαιναν ηρωικά,  υποδεχόταν ο Όντιν στην Βαλχάλα. Την βλέπουμε να έχει δεσπόζουσα σημασία στο θέμα της ζωής και του θανάτου. Ίση με τον Όντιν, σε μία αρμονία μεταξύ του θηλυκού και αρσενικού στοιχείου, ως αρχέτυπα.

Την επικαλούνταν όσοι είχαν προβλήματα με τις σχέσεις τους και εμφανιζόταν ως πανέμορφη γυναίκα, που θάμπωνε τους πάντες με την παρουσία της.

Στη σύγχρονη εποχή, η Freyja αντιμετωπίστηκε ως σκανδιναβική Αφροδίτη. Τον 18ο αιώνα, ο Σουηδός ποιητής Carl Michael Bellman, σε συλλογή ποιημάτων του, αναφέρθηκε στις πόρνες της Στοκχόλμης ως "τα παιδιά της Θεάς Fröja". Σήμερα είναι γνωστή και ως η Μάγισσα του Ξύλου. Το όνομα Φρέγια βρέθηκε να γιορτάζει τη 1η Σεπτεμβρίου.