Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Κείμενο της φίλης Μαρίας Ντ.

Μία φορά κι έναν καιρό, πριν από πάρα πολλά χρόνια, πριν δημιουργηθεί το σύμπαν, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, γεννήθηκε μια ιστορία αγάπης πολύ δυνατή που δεν τελείωσε ποτέ.

Όλα ξεκίνησαν με τον Ήλιο. Ήταν ένας όμορφος νεαρός άνδρας με πλούσια χρυσά μαλλιά, που του άρεσε να ταξιδεύει πάνω στο λευκό άλογο του. Μία μέρα σε ένα από τα ταξίδια του παρατήρησε από μακριά μία μυστηριώδη γυναίκα με αψεγάδιαστο λευκό σαν μεταξύ δέρμα και μαύρα μακριά μαλλιά. Το όνομά της ήταν Σελήνη.

Όταν την πλησίασε συνειδητοποίησε ότι αυτή η γυναίκα γεμίζει την ψυχή του με γαληνή και έκανε την καρδιά του να καίει, όπως δεν τα είχε καταφέρει ποτέ με καμιά άλλη γυναίκα. Στο πρόσωπο του εμφανιζόταν μία πρωτόγνωρη λάμψη και τα καστανά του μάτια ακτινοβολούσαν σαν χρυσό φως όταν την κοιτούσε. Αλλά και η Σελήνη όταν τον έβλεπε ένιωθε πληρότητα, ομορφιά και ζεστασιά. 

Φώτιζε κάθε κομμάτι της μοναχικής μέχρι τότε καρδιάς της. Και ερωτεύτηκαν με πάθος. Και άρχισαν να ζουν ένα μεγάλο έρωτα, τόσο μεγάλο που πίστευαν πως ποτέ και τίποτα στον κόσμο δεν θα τους χωρίσει. 

Μία μέρα, ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, που κυβερνά τους θεούς του Ολύμπου, φώναξε τον Ήλιο και τη Σελήνη και τους ανακοίνωσε πως τους έχει δημιουργήσει για ένα σκοπό. Και ότι ήξερε πως και οι δυο τους θα εκτελούσαν το έργο τους με υπευθυνότητα. 

Είπε στον Ήλιο: "Εσύ Ήλιε θα είσαι ο βασιλιάς της ημέρας. Το πιο σημαντικό αστέρι στον ουρανό. Άνδρες και γυναίκες θα σε λατρεύουν κι εσύ θα τους φωτίζεις και θα τους ζεσταίνεις κάθε πρωί. Θα ζούνε χαρούμενοι στο βασίλειο σου κάτω από την ενέργεια σου και θα σε θαυμάζουν όλοι. Όταν ο Ήλιος άκουσε τα λόγια αυτά το εγώ του μεγάλωσε και τον παρέσυρε η ματαιοδοξία του διότι θα ήτανε ο βασιλιάς και το πιο σημαντικό αστέρι στον ουρανό!

Ο Δίας στη Σελήνη είπε: "Εσύ πανέμορφη Σελήνη θα είσαι η βασίλισσα της νύχτας. Θα φωτίζεις ταξιδιώτες, θα εμπνέεις τους μουσικούς, τους συγγραφείς και τους ποιητές. Και κάτω από το φως σου οι ερωτευμένοι θα δίνουν όρκους αγάπης και πίστης".

Ο Ήλιος ήταν ενθουσιασμένος με το έργο που του ανατέθηκε, όμως η Σελήνη αισθάνθηκε προδομένη και μόνη. Όταν συνειδητοποίησε ότι ο Ήλιος θα την άφηνε. 

Μερικές νύχτες αρνιόταν να βγει στον ουρανό. Άλλες πάλι έβγαινε και φώτιζε με νοσταλγία. Ήταν αυτές οι μέρες που θυμόταν την αγάπη της για τον Ήλιο και πόσο ευτυχισμένη ήταν κάποτε.

Ο Δίας το έβλεπε όλο αυτό και για να μην στεναχωριέται η Σελήνη αποφάσισε να γεμίσει τον ουρανό με αστέρια έτσι ώστε να τις κρατάνε συντροφιά τις μέρες που την κατέβαλαν οι αναμνήσεις της και δεν μπορούσε να αντέξει την μοναξιά. Ούτε και τα αστέρια όμως δεν κατάφεραν να διώξουν το βαθύ πόνο που ένιωθε η Σελήνη. Μόνο να τον απαλύνουν προσωρινά.

Τότε ο Ήλιος, βλέποντας την αγαπημένη του να υποφέρει σιωπηλά και έχοντας μετανιώσει που τόσο εγωιστικά και παρορμητικά δέχτηκε την πρόταση του Δία, έκανε μία ειδική παράκληση στην θεά Αφροδίτη, την θέα του έρωτα και της ομορφιάς. Να του επιτρέψει να βρεθεί έστω λίγες στιγμές με την αγαπημένη του Σελήνη. Η Αφροδίτη τον συμπόνεσε και μαζί με τον Δία αποφάσισαν πως καμιά αγάπη σε αυτό τον κόσμο, όσα εμπόδια κι αν υπάρχουν, δεν θα είναι καταδικασμένη. Και δημιούργησαν τις εκλείψεις. Τότε που οι δύο ερωτευμένοι συναντιούνται και γίνονται ένα για λίγα λεπτά. 

Ο Ήλιος και Σελήνη ζούνε όλο το χρόνο για αυτές τις σπάνιες στιγμές που τους δόθηκαν και τις υπόλοιπες μέρες ο Ήλιος καίει με πάθος για τη Σελήνη. Και αυτή ζει στο σκοτάδι της λαχτάρας συντροφιά με τα αστέρια, που της χάρισε ο Δίας για να τις κρατάνε παρέα.