ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ: Η ΕΤΗΣΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ

Στην Αρχαία Ρώμη, την 3η Απριλίου, ήταν η ετήσια επιστροφή της Θεάς Περσεφόνης από τον Κάτω Κόσμο, που επέτρεπε την εκ νέου άνθηση της Γης.

Σύμφωνα με τους αρχαία ελληνική μυθολογία, η Περσεφόνη ήταν η κόρη της θεάς Δήμητρας, της θεάς της γεωργίας, και του Δία, του Πατέρα των θεών. Η ιστορία της απαγωγής από τον Άδη αποτελεί έναν από τους πιο ιδιαίτερους μύθους της αρχαιότητας, η όποια επεξηγεί μυθολογικά την ετήσια αλλαγή των εποχών και του κλίματος.

Ο μύθος λοιπόν έχει ως εξής. Η Περσεφόνη, την οποία καλούσαν και «Κόρη», μεγάλωσε με στοργή από τη μητέρα της και έγινε μία πανέμορφη νεαρή την οποία λαχταρούσαν πολλοί θεοί. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Άδης, ο θεός του Κάτω Κόσμου. Βέβαια, και ο ίδιος γνώριζε πως η Δήμητρα δε θα του έδινε ποτέ το χέρι της κόρης της, πρώτον γιατί ήταν ένας υπερήλικας θεός, με όχι και την καλύτερη φήμη, και δεύτερον, γιατί είχε εμμονική αγάπη για αυτήν, γεγονός που την έκανε να απομακρύνει όλους τους άνδρες από κοντά της.  

Έτσι, ο θεός των νεκρών αποφάσισε να απαγάγει την Περσεφόνη, αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να γίνει δικιά του. Μία μέρα όταν η νεαρή μάζευε λουλούδια στο Νύσιον πεδίον παρέα με τη θεά Αθηνά, την Άρτεμη και τις Ωκεανίδες νύμφες, είδε μπροστά της έναν πανέμορφο νάρκισσο. Κοντοστάθηκε και με το που πήγε να σκύψει και να πάρει το λουλούδι, η γη από κάτω της άνοιξε και ο Άδης βγήκε από τα έγκατά της. Την άρπαξε και χάθηκε στην τρύπα η οποία έκλεισε από πίσω τους.

Η μητέρα της έσυρε τη γη ψάχνοντας για την κόρη της, όμως κανείς δεν ήξερε που μπορεί να βρισκόταν. Οι μόνοι που γνώριζαν ήταν ο θεός Ήλιος και ο Δίας, ο οποίος όμως διάλεξε να παραμείνει σιωπηλός, μη θέλοντας να προκαλέσει μία μάχη με τον αδερφό του. Ο Ήλιος, όμως, λυπήθηκε τη Δήμητρα κα της είπε όλα αυτά που είδε.

Η θέα της γεωργίας ένιωσε ντροπιασμένη από την κατάσταση και εξοργισμένη με το Δία. Έτσι, απαίτησε την επιστροφή της Περσεφόνης με την απειλή πως δε θα άφηνε ξανά τη γη να ανθίσει. Ο Δίας, φοβούμενος τις συνέπειες αυτής της πράξης, αποφάσισε να παρέμβει μόνο αν υπήρχε αποδεικτικό στοιχείο πως ο Άδης κρατούσε την «Κόρη» παρά τη θέληση της στον Κάτω Κόσμο. Όμως, ο Άδης ήταν πονηρός. Έβαλε την Περσεφόνη να φάει ένα ρόδι, το οποίο θα την έκανε να δεθεί με τον Κάτω Κόσμο και δε θα μπορούσε εύκολα να φύγει από αυτόν. Η «Κόρη» έφαγε έξι τέτοιους καρπούς.

Εν τέλει, ο Δίας πρότεινε την εξής συμβιβαστική λύση. Για κάθε καρπό που έφαγε η νεαρή θα παρέμενε τους αντίστοιχους μήνες στον Κάτω Κόσμο, ενώ τους υπολοίπους θα τους περνούσε με τη μητέρα της. Έξι μήνες με τους ζωντανούς και έξι με τους νεκρούς. Η Δήμητρα μπορεί αποδέχθηκε την πρόταση, μα δε συμβιβάστηκε ποτέ με αυτήν. Τους έξι λοιπόν μήνες κατά τους οποίους η Περσεφόνη ήταν στην αγκαλιά του Άδη, η φύση πενθούσε μαζί με τη μητέρα της.

Ο μύθος της Περσεφόνης είναι από τους πιο σημαντικούς αρχαιοελληνικούς μύθους. Αναφέρεται από τον Ησίοδο, αλλά και στον Ομηρικό ύμνο για τη θεά Δήμητρα, ενώ δίνει μία ευφάνταστη εξήγηση για την αλλαγή των εποχών, καθώς αυτές συμβαδίζουν με τη λύπη και τη χαρά της θεάς της γεωργίας. Γενικότερα, η Περσεφόνη και η Δήμητρα ήταν κομβικές παρουσίες στην αρχαία ελληνική μυθολογία και λατρεύονταν και στα Ελευσίνια Μυστήρια, ενώ ο μύθος της Πριγκίπισσας του Κάτω Κόσμου, συνεχίζει να εμπνέει μέχρι και σήμερα.

Πηγή: manwestories.com